Dag 2
Na een goed ontbijt aan boord was het zover, we waren in Newcastle en gingen voor de eerste keer aan de linker kant van de weg rijden.
Voor de eerste rij dag hebben als doel hebben we ingesteld om naar Stranraer te gaan. Het doel is om langs Hadrians Wall te rijden en zoveel mogelijk van de snelweg af te blijven. Vooraf hebben we duidelijk afgesproken dat Erwin als de minst ervaren rijder het tempo zal bepalen en dat de route niet bindend zal zijn, een afslag kan altijd.
We zijn wel zo snel mogelijk New Castle uitgereden, dit om ook even te wennen aan het links rijden.
Jammer genoeg was ik toen nog niet handig genoeg met tripmaster om direct het eerste stuk van de trip te loggen, maar goed.
We zijn dus zo snel mogelijk New Castle uit gereden en daarna van de snelweg weg gegaan.
Ons eerste doel was de plaats Lockerbie
Maar na een warme bak koffie in Lockerbie, kreeg ik tripmaster dan wel goed aan de gang.
Na een mooi stuk rijden was het dan eindelijk zover:
We hadden Schotland bereikt
Jammer genoeg had ik tot dit punt nog geen gebruik kunnen maken van de triplogger. Maar na een warme bak koffie in Lockerbie, kreeg ik tripmaster dan wel goed aan de gang. En kon ik eindelijk de route die we reden vastleggen voor een latere keer.
Zo gezegd, zo gedaan en al snel vervolgde we onze weg naar Minigaff. Dat zag er op de kaart uit als een leuk stukje rijden door Galloway Forest Park.
En mooi was het, schitterende wegen door adembenemende natuur en buiten het geronk van onze eigen motoren nagenoeg geen andere geluiden.
Al hoewel…
De natuur is zeker niet zo stil,
Bulderende watervallen en stroomversnellingen verstoorde de absolute stilte waar wij doorheen reden.
Vanuit Dumfries besloten we om lang Hadrians Wall te gaan rijden, vroeger op school hadden we er natuurlijk wel van gehoord, ook dat echt niet zo imposant zou zijn als de naam deed vermoeden. Maar goed gelovig zijn we nooit geweest, dus eerst zien en dan geloven. Zo gezegd, zo gedaan. We spotten een bordje “Hadrians Wall”dus de afslag was snel genomen.
Na een paar heerlijke slingerweggetjes, doemde er een kleine stenen wal op 
gek genoeg, dachten we gewoon dat het een erf afscheiding van de lokale boer was, maar eenmaal op de parking werd het toch onomstotelijk duidelijk, dat dit de beroemde muur van Hadiranus moest zijn. Altijd grappig om je te beseffen dat een geschreven woord toch altijd een bepaald beeld in je hoofd oproept, wat volkomen losstaat van de realiteit.
Na een korte pauze en wat koekeloeren op de kaart over de plaats waar we voor de nacht wilde zijn besloten we de route te vervolgen en “Minnigaff” als bestemming in de TomTom te zetten.
Eenmaal in Minnigaff begonnen de magen zo onderhand toch wel eens te vragen om een beetje voedsel, dus eerst maar eens zoeken naar een eetgelegenheid.
Omdat we vroeg in seizoen waren, bleken er erg veel gelegenheden nog niet geopend te zijn, maar bij het Crown hotel bleek het restaurant geopend te zijn. Dus daar zijn we aan tafel gegaan voor een lekker hapje eten. Het hotel zelf bleek echter geen plaats voor de nacht te hebben. Dus slapen ging het niet worden daar. Gelukkig had ik net voor de brug een bordje B&B zien staan van Cree Villa. Het bleek dat de eigenaar jarig was en al een goede slok op had, maar het erg gezellig vond dat we zo vroeg in het seizoen al aankwamen. Het was een prachtig verzorgt B&B met alles wat je maar kan wensen. Normaliter hadden ze niet zo vaak motorrijders te logeren, maar meer vliegvissers en dit vonden ze een erg leuke afwisseling.
